Clann Zú

En güzel gruplar neden hep çok erken dağılır? Ya da vokalistleri ölür? Neden her grup Sentenced'ın yaptığını yapmaz, ya da yapamaz? Başlayın arkadaşım müzik hayatınıza bizi boğun öldürün ondan sonra bi "The Funeral Album" yapın, albümün son parçasıda "End of the Road" olsun bi dinleyen bir daha dinleyemesin, hatta bazılarıda anlamlı olsun diye otobüs terminaline bırakırken size dinletsin, yol boyu efkar yapın.

Ya da "ISIS" gibi (her ne kadar halen içimiz cız ediyor olsa da ) "ISIS has done everything we wanted to do, said everything we wanted to say." dedikten sonra inzivaya çekilsin.

Erken veda etmiş olan saymakla bitmeyecek gruplar arasında Avustralya - Melbourne menşeli bir Clann Zú vardır ki çıkardıkları az sayıda albümle kendilerine müzik evreninde çok farklı bir konum edinmişlerdir. Kendilerini ismi şu anda hiç ama hiç lazım olmayan bir insan giderayak önermişti.

Grup müzikal tür olarak çok belirgin bir yere yerleştirilemiyor, "Deneysel Progressive" dicem çok garip olacak sanki. Herneyse zaten çokta önemli değil."Throw Your Arms Around Me

Önemli olan nokta vokalist "Declan de Barra". İrlanda'lı Declan benim için Clann Zú'nun tek adamıdır. Sebebi ise grup dağıldıktan sonra grubun diğer elemanlarının "My Disco" gibi garip bir oluşum içine girmiş olmaları. Açıkçası grubu çok dinlemedim ama ilk başta çokta benlik olmayan bir tarzları vardı. En iyisi uzak durup esas adama yoğunlaşmak gerekiyor dedim. Grubun en dikkat çeken yönü aslında Declan de Barra'nın garip sesi ve şarkı sözlerinin nakarattan çok bir hikaye anlatıyormuş gibi bir şekilde olması. Şarkı söylemekten çok bir şeyleri anlatma açıklama çabası var. Bu açıdan daha deneysel bir çalışma olarak görülebilir. 
Grup dağıldıktan sonra Declan boş durmadı elbet. Kendi ismini taşıyan solo projesi ile bizleri daha akustik, daha derin 2 tane albüm armağan etti. Bunlardan ilki 2005 yılında yani grubun dağıldığı sene içersinde yayınladığı "Song Of a Thousand Birds" diğeri de 2008 senesinde yayınladığı "A Fire to Scare the Sun"dır. Özellikle bu albümü içersinde bulunan "Until the Morning Comes" ve ilk albümlerindeki "Throw Your Arms Around Me" başka da bişey dinlemeyelim zaten dedirtiyor. Neyseki arada bir "On and On" gibi naif bir parça yapmışta insan biraz olsun albümü dinlerken kendine gelebiliyor.

Declan De Barra'nın aynı zamanda çellist (nasıl bir tanımlamaysa artık, çello çalan işte) Kate Ellis ile yaptığı daha deneysel bir çalışma olan"Little Black Boat" var. Proje biraz daha karanlık. Biraz daha insanı geriyor.
Projenin ismiyle yukardaki Black Coats and Bondages albümündeki küçük siyah kayığın bir bağlantısı var sanırım. Nitekim kendi solo projesinin sonm albümünde de küçük bir tekne var. Belkide bişi anlatıyor ama açıkçası bu kafayla çözemedim.

Son olarak şöyle birkaç  güzellik yapmak istiyorum. Gruplar hakkında süslü püslü cümleler kurmak yerine böyle güzellikler yapıp onlar hakkındaki süsü püsü size bırakmak daha doğru olur kanaatindeyim. 

En dip not: Klibin senaryosu ve animasyonu Declan de Barra'ya ait. Bi bu eksikti zaten.